Marso 9, 2003
NITONG nakaraang Miyerkules [Ash Wednesday] napansin siguro ninyo ang mga taong mukha namang naligo, malinis naman ang kasuotan pero naglalakad sila sa mga “mall” at pumapasok sa trabaho na mayroong “uling” sa mukha.
Sana ay hindi kayo nagulat o natawa. Ash Wednesday po kasi. ’Yan ang tanda ng pagsisimula ng Kuwaresma o Lent sa mundo ng mga Kristiyano, partikular sa Simbahang Katoliko.
Pero teka nga muna. Taun-taon na lang ay ginagawa itong “Kuwaresma” na ito at taun-taon na lang ay nagpapalagay kayo ng “abo” sa inyong noo o nakakakita ng mga taong mayroon nito.
Tapos ay nauuso ang mga salitang “fasting” at “abstinence.” Hindi lang ’yon, ito ang panahon kung kailan nagsusulputan ang mga taong nagbibitbit ng krus sa kalsada at ang iba pa ay nagpapapako sa krus.
Ano nga ba itong Kuwaresma na ito? Inimbento lang ba ito ng Simbahang Katoliko para mayroong magawa ang mga tao tuwing malapit nang magbakasyon sa eskuwela?
Para natin maintindihan, ang “Kuwaresma” ay ang panahon kung kailan iniimbitahan ng Simbahan ang lahat para makapag-reflect o makapag-isip tungkol sa ating buhay at maiugnay ito sa pagliligtas na ibinibigay ng ating Panginoong Hesu Kristo.
Ang imbitasyon na ito ay para sa tinatawag na sa Griego na “METANOIA” o ang pagsusuri sa ating pamumuhay para makita natin kung anong uring buhay ang mayroon tayo ngayon at kung saan tayo dinadala nito.
Ang layunin ng “metanoia” ay ang dalhin tayo sa pagpapanibago ng ating puso at isip o “conversion” tungo sa Panginoon.
Ibig sabihin nito, kung ngayon ay magulo ang ating buhay o tayo ay nalilito o walang direksyon, inaanyaya tayo ng Simbahan na tingnan at tanggapin ang kaligtasan na iniaalok sa atin ng Diyos at ang maayos, mapayapa at matiwasay na pamumuhay na umuusbong mula rito.
Kaya nga uso ngayon ang mga “recollection,” religious retreat at iba pang gawain sa Simbahan na nagpapaalala sa atin kung paano inialay ng Panginoong Hesus ang kanyang buhay para sa ating lahat.
Nagsisimula ang “Kuwaresma” sa “Ash Wednesday” at nagtatapos sa Huwebes Santo (Holy Thursday).
Sa kabuohan, ang “Kuwaresma” ay tumatagal nang 40 araw kung saan kinuha ang pangalan nito.
Ang salitang “Kuwaresma” ay galing sa salitang Kastila na “Cuaresma” na hango naman sa Latin na “Quadrigesima” na ang kahulugan ay “kuwarenta” o “forty.”
Sa Ingles, ang katumbas ng “Kuwaresma” ay “Lent.” Kuwarenta rin ba ang kahulugan ng “Lent?”
Hindi po. Ang “Lent” ay nanggaling naman sa salitang “lencten,” isang salita na galing lumang salita sa Ingglatera na tumutukoy sa panahon ng tagsibol o springtime. Tuwing “spring” kasi natataon ang panahon ng “Kuwaresma” sa bansang iyon.
Ano naman ang kahalagahan o kaugnayan ng “forty” o “kuwarenta?”
Sa Bibliya, ang 40 ay madalas na na inuugnay sa panahon ng “pagmumuni-muni” o “reflection” at maging sa “paghahanda.”
Si Moises ay tumagal sa Bundok ng Diyos nang 40 araw. Mababasa natin ’yan sa Exodus 24:18 at sa Exodus 34:28.
Ang propetang si Elias ay naglakbay nang 40 araw bago niya narating ang kuweba kung saan binigyan siya ng pangitain (vision) ng Panginoon. Nasa 1 Kings 19:8 naman ’yan.
Ayon sa aklat ni Jonas, kapitulo 3, bersikulo 4, noong nagbanta ang Diyos na gugunawin ang bayan ng Nineveh dahil sa mga kasalanan nito, binigyan Niya ang mga tao roon ng 40 araw para magsisi at magbago.
At ang pinakamahalaga marahil sa mga panahon ng pagmumuni na ito ay ang pagtigil ng Panginoong Hesus nang 40 araw at gabi sa kasukalan o “wilderness” kung saan siya ay nag-fasting o nag-ayuno at nanalangin bilang paghahanda sa Kanyang ministeryo.
Diyan natin makikita na ang Kuwaresma ay naka-ugat sa Bibliya at hindi lamang naisipan ng Simbahan na gawin.
Sa kasaysayan ng Simbahan, ang panahon ng Kuwaresma ay nagsimula bilang paghahanda ng mga taong sumasanib sa Iglesia. Sa loob ng apatnapung araw ay nag-aayuno sila at nagdarasal para maging lubos at tiyak ang kanilang pagtanggap sa pagbibinyag bilang Kristiyano.
Habang lumalakad ang panahon ay lumawak ang kahulugan at kahalagahan ng Kuwaresma kaya maging ang mga binyagan nang Kristiyano ay inaanyayahan uli na mag-fasting, mag-abstinence, mag-isip-isip at manalangin.
Ang layunin nito ay para pagdating ng Linggo ng Pagkabuhay ay ire-renew nila ang kanilang pananampalataya sa Panginoong Hesus.
Ang imbitasyon para sa pagtanggap ng kaligtasan at kayusan sa ating buhay ay para sa ating lahat.
Ang tanong ay makikinig ba tayo at tutugon sa imbitasyon ng Diyos at ng Simbahan?
No comments:
Post a Comment